Solo fietstocht door Nepal en India

Lezing met beeldmateriaal door Trees van Rijsewijk. In 1986 jaar nam het leven van Trees van Rijsewijk (1951) een resolute wending: zij zegde haar baan als lerares op, volgde een cursus rijwiel herstellen en kocht een enkeltje India.

Zij schrijft mij: “Tijdens mijn fietstocht van 15.000 kilometer door India, Nepal, Tibet en China ontmoette ik het tweejarige weesmeisje Kumari. Dat deze ontmoeting verstrekkende gevolgen zou hebben, nee, dat had ik nooit kunnen denken. Na mijn fietstocht van een jaar ging ik in een hutje van gras en klei wonen aan de voet van de Himalaya. Kumari kwam bij me wonen. Ook dat jaar was zeer ingrijpend, want ik werd niet alleen moeder van Kumari maar ook geconfronteerd met onderdrukking en de miserabele omstandigheden van arme mensen, waardoor mijn kijk op de wereld en mijn eigen leven drastisch veranderde. Deze nieuwe kijk op de wereld nodigde mij uit om me in te gaan zetten voor arme en onderdrukte mensen in Nepal.

In 1987 richtte ik Stichting Tamsarya op met de bedoeling om enkele kinderen uit haar dorp te helpen. Ik had op mijn fietstocht al vele moeilijkheden overwonnen en ik wist waar ik aan begon. “Gewoon handelen” werd mijn motto. In 1995 werd er een prachtig weeshuis aan de voet van Himalaya geopend, waar veel kinderen wonen, leren, spelen, werken en dromen over een nieuwe toekomst in hun eigen land. Van de 500 kinderen die werden opgevangen kreeg een groot aantal een goede opleiding en werk. Een jongen die op zesjarige leeftijd als slaaf voor grootgrondbezitters moest werken, is nu dokter. Reeta, die ik als baby van vier maanden langs de kant van weg vond is verpleegkundige geworden.

In 1987 leefde 70% van de mensen in Nepal in extreme armoede. Hoewel in Nepal de levensomstandigheden zijn verbeterd, moeten nog steeds te veel mensen onder erbarmelijke omstandigheden zien te overleven met een inkomen tussen 50 cent en 2 euro per dag. Meer dan 45 scholen zijn gebouwd in afgelegen bergdorpjes. Ruim 400 arme meisjes zijn opgeleid tot vroedvrouw. Boeren en boerinnen werden geschoold in biologische landbouw, er zijn fruitcoöperaties opgericht, vrouwen kregen voorlichting over gezondheidszorg en velen zijn opgeleid tot gediplomeerd naaister. Duizenden zieken zijn geholpen.

Dit jaar, na een dienstbaar leven van 50 jaar werken, draag ik de stichting over en zal ik me weer gaan wijden aan het schrijven van boeken”.

Reeds verschenen boeken: ‘Kumari, mijn dochter uit Nepal’ en ‘Vroeger was ik van niemand, nu ben ik van mezelf’.